اثرات تغذیه ای مکمل ژل آلوئه ورا بر شاخص های رشد، نرخ بازماندگی و مقاومت در برابر استرس حاد شوری و درجه حرارت در بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss)

در این مطالعه اثرات تغذیه­ای مکمل آلوئه­ورا بر شاخص­های رشد، شاخص­های خونی، تحریک سیستم ایمنی غیراختصاصی، نرخ بازماندگی و واکنش به استرس حاد در بچه­ماهیان قزل­آلای رنگین کمان مورد بررسی قرارگرفت. چهار جیره آزمایشی با سطوح مختلف مکمل آلوئه­ورا ( 0، 1/0، 25/0 و 5/0% به ترتیب برابر0، 1، 5/2 و 5 گرم آلوئه­ورا به ازای هر کیلو جیره) برای 6 هفته استفاده ­شد. در مجموع 300 ماهی (میانگین وزنی 01/0±20) با شرایط آزمایشگاه سازش داده شدند و سپس به صورت تصادفی در چهار گروه 25تایی با سه تکرار تقسیم شدند. هر گروه در تانک های فایبرگلاس 120 لیتری در سیستم نیمه مدار بسته برای 6 هفته نگهداری شدند. در پایان دوره آزمایش شاخص­های رشد، پارامترهای خونی (هماتوکریت، هموگلوبین، گبولهای قرمز، گلبولهای سفید، تعداد لنفوسیت­ها، منوسیت­ها، ائوزینوفیل­ها، بازوفیل­ها و نوتروفیل­ها)، فعالیت لیزوزیم ، پروتئین کل، پروتئین­های سرم (آلبومین و گلوبولین)، سطوح کورتیزول، گلوکز، یون سدیم و کلر و نرخ بقا اندازه­گیری شدند. پس از آن 30 ماهی از هر تیماربه صورت تصادفی تحت استرس شوری (آب شیرین به ppt11) و درجه حرارت (12 به 20 درجه سانتی­گراد) حاد قرارگرفتند. نمونه خون از ماهیان تحت استرس قرارگرفته در فواصل 1، 3، 6، 12 و24 ساعت پس از پایان استرس گرفته­شد. برای ارزیابی اثرات آلوئه­ورا بر واکنش استرس، کورتیزول، گلوکز، هماتوکریت، هموگلوبین، یون سدیم و کلر و فعالیت لیزوزیم اندازه­گیری شد. ماهیان تغذیه شده با 1/0 و 25/0% آلوئه­ورا بیشترین وزن نهایی را داشتند(05/0>p)، در حالیکه افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و رشد ویژه اختلاف معنی­داری را در بین گروه­های نشان ندادند. در تمامی جیره­های حاوی آلوئه­ورا شمار گلبولهای قرمز و سفید و میزان هماتوکریت و هموگلوبین را در قزل­آلا افزایش نشان­دادند(05/0>p). همچنین درصد ائوزینوفیل­ها به طور معنی­داری در ماهیان تغذیه شده با 25/0% آلوئه­ورا در مقایسه با دیگر گروه­ها افزایش داشت(05/0>p). فعالیت لیزوزیم به طور معنی­داری در سرم خون ماهیان تغذیه شده با 25/0% آلوئه­ورا بالاتر بود(05/0>p). ماهیان تغذیه شده با 5/0% آلوئه­ورا به طور معنی­داری آلبومین بالاتری در سرم نسبت به دیگر گروه­ها داشتند(05/0>p). بیشینه نرخ بقا (100%) در تیمار 5/0 درصد آلوئه­ورا و متعاقب آن (6/98%) در تیمارهای 25/0 و 1/0 درصد آلوئه­ورا مشاهده گردید. کمینه نرخ بقا در تیمار فاقد آلوئه­ورا مشاهده­شد. بعد از استرس در ماهیان تغذیه شده با جیره آلوئه­ورا ، سطوح کورتیزول، گلوکز، هماتوکریت، هموگلوبین و فعالیت لیزوزیم به طور معنی داری تغییرات کمتری را نسبت به ماهیان فاقد آلوئه­ورا در جیره نشان دادند (05/0>p). بر طبق نتایج بدست آمده استنتاج می­شود که افزودن آلوئه­ورا به جیره می تواند مقاومت علیه استرس حاد درجه حرارت و شوری، ایمنی غیراختصاصی و نرخ بقاء را در بچه ماهیان قزل آلا افزایش دهد. اما در ارتباط با اثرا آلوئه­ورا بر رشد و پیشنهاد دوز مناسب از آلوئه­ورا نیاز به بررسی بیشتر است. کلمات کلیدی: آلوئه­ورا، پارامترهای رشد، شاخص­های خونی، استرس حاد شوری و درجه حرارت، نرخ بازماندگی، قزل­آلای رنگین کمان.